Kazanie (łac. sermo) – przemowa wygłaszana zwykle przez osobę duchowną wyznania chrześcijańskiego, która ma za zadanie nauczanie i przekazanie treści religijnych. Odmianą kazania jest homilia (od gr. homilein – rozmawiać) zawierająca wyjaśnienie fragmentu tekstu biblijnego.
Centralne miejsce w życiu każdego kapłana winna zajmować Msza św. i Eucharystia. Kapłan posłany do konkretnej wspólnoty, głosi jej członkom prawdy wiary, których strażnikiem jest Stolica Apostolska.
Kazanie, czy homilia są dziełem współpracy Ducha Bożego, kaznodziei i słuchacza. Wkład każdego z nich jest niezwykle ważny. Wszelkie zaniedbania ze strony mówiącego lub słuchacza, utrudniające ich wzajemne porozumienie, przeszkadzają, a nawet uniemożliwiają działanie (przekazywanie rad) Duchowi Świętemu. Zobaczmy zatem, jakie są przeszkody w skutecznym przekazie „rad” Ducha Świętego przez słowo? Pierwszą z nich jest słabość, a nawet brak wiary. Przez akt wiary rozumiem spotkanie łaski Bożej z dobrą wolą człowieka. Łaski udziela Bóg każdemu człowiekowi, a więc za brak wiary nie można obwinić Boga. Trzeba jednak podkreślić, że nie znamy godziny udzielenia tej łaski. Jeśli jednak człowiek autentycznie chce wierzyć, czyli ma dobrą wolę, jest już otwarty na działanie słowa Bożego. Interesuje nas gotowość woli człowieka do podjęcia dialogu i współpracy z Bogiem. Jeśli tej gotowości nie ma, to Duch Święty stoi u drzwi i kołacze …
Ks. kan. Aleksander Siemiński, proboszcz parafii p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kamiennej Górze jest księdzem bardzo lubianym przez parafian, ma wielki dar głoszenia kazań. Prezentuje w kazaniach własny sposób myślenia o wierze i religii, są to teologicznie głębokie refleksje. Kazania są przekazywane w sposób spokojny i wyważony. W tym, co mówi, jest odniesienie do życia i do współczesnych wydarzeń. Słyną z lapidarności i z tego, że są życiowe i proste.
