Okres wielkopostny

popielec (1)

Okres wielkopostny:
Rozpoczyna się Środą Popielcową, a kończy Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek.
Według obrzędów katolickich tego dnia kapłan posypuje głowy wiernych popiołem. Tradycja posypywania głów popiołem na znak pokuty pojawiła się w VIII wieku. W XI wieku papież Urban II uczynił go obowiązującym zwyczajem w całym Kościele. Wówczas postanowiono, że popiół będzie pochodził z palm poświęconych w Niedzielę Palmową z ubiegłego roku. Obrzęd ten ma miejsce w czasie liturgii słowa po homilii i zastępuje akt pokuty. Kapłan ze złożonymi rękami zachęca najpierw wiernych, by zjednoczyli się z nim w modlitwie błagalnej o poświęcenie popiołu. Mszał Rzymski posiada dwie formuły modlitewne. W obu jest mowa o czterdziestodniowym okresie pokuty i błaganiu o oczyszczenie z grzechów, które mają przygotować na uczestnictwo w Misterium Paschalnym Chrystusa. Następnie następuje właściwy obrzęd posypania. Wierni zbierają się przy stopniu komunijnym, a kapłan posypując ich głowy mówi: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię lub prochem jesteś i w proch się obrócisz,. Zaleca się śpiew następujących antyfon, zaczerpniętych z Pisma Świętego: Jl 2,13; Jl 2,17; Est 13,17; Ps 51,3 lub pieśni pokutnych, np. Bądź mi litościw, Boże nieskończony. Jeśli obrzęd ma miejsce w czasie mszy św., następuje po nim modlitwa powszechna i liturgia eucharystyczna.

Od ciemnej grudki prochu, którą smolisz ręce,
Z namaszczeniem rzuconej w Popielcową Środę –
Cichutka radość wzbiera. O, rzuć prochu więcej,
Na warkocz, na czuprynę, w książeczki, na brodę…
Bo przecież od tej grudki – wiosna w drzwiach kościoła.
Będzie więcej spowiedzi i dobrych przyrzeczeń –
Wiele rzeczy skradzionych powróci w czas krótki –
A wszystko się rozpocznie po prostu od Środy,
I właśnie od popiołu… od smolącej grudki.
ks. Jan Twardowski

Droga Krzyżowa

Droga Krzyża dzieje się wciąż, w każdym istnieniu, w naszym życiu i w życiu ludzi obok nas.
Co roku, w Wielkim Poście próbujemy – zgodnie z Tradycją Kościoła – wracać do Drogi Krzyżowej, nabożeństwa, które pomaga nam zrozumieć, jak wiele znaczymy dla Boga, skoro Jego Syn jako pierwszy przeszedł tą drogą, wskazując zwycięstwo nad grzechem, złem i śmiercią.

Gorzkie Żale

Nabożeństwo wielkopostne „Gorzkie Żale”, połączone z wystawieniem Najświętszego Sakramentu i kazaniem pasyjnym. Pochodzi ono z początków XVIII w. – po raz pierwszy odprawiono je w 1707 r. Jego tekst zachował oryginalne, staropolskie brzmienie. Struktura tego nabożeństwa opiera się na strukturze dawnej Jutrzni. W roku 2007 obchodzony był jubileusz 300 lecia powstania tego nabożeństwa.
Gorzkie Żale rozpoczynają się Zachętą (lub inaczej Pobudką), później następuje wzbudzenie Intencji. Następnie odmawia się Hymn i dwie pieśni:
– Lament duszy nad cierpiącym Jezusem
– Rozmowa duszy z Matką Bolesną
Na koniec śpiewa się 3 razy:
„Któryś za nas cierpiał rany,
Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami!”
Nabożeństwo Gorzkich Żali dzieli się na trzy części.
W każdą niedzielę Wielkiego Postu odprawia się jedną Część.
Zachęta rozpoczynająca każdą z części jest taka sama.
Część 1 – I i IV Niedziela Wielkiego Postu
Część 2 – II i V Niedziela Wielkiego Postu
Część 3 – III Niedziela Wielkiego Postu i Niedziela Palmowa

Rekolekcje wielkopostne

jesus+imagen+animada+Dios+gif+14

Rekolekcje są okazją do zrewidowania wiary i to zarówno na poziomie indywidualnym, jak i społecznym. Jest to pewnego rodzaju okazja do zbiorowego rachunku sumienia, do refleksji nad zagrożeniami zewnętrznymi, ale jeszcze bardziej nad zagrożeniami wewnętrznymi naszej wiary.
Rekolekcje mają dodać sił, odwagi, otuchy i nadziei, aby pójść pod krzyż i zobaczyć Ukrzyżowanego. Zatrzymać się na chwilę, wyciszyć i zamyślić. Jest to czas próby, czas lekcji i nauk, kiedy uczymy się roztropności, mądrości ducha i stajemy się lepsi.