Śpiew religijny jest bardzo ważną częścią Kościoła Katolickiego, bez której trudno wyobrazić sobie Mszę świętą, nabożeństwa i procesje. Śpiew, choć jest uczynkiem zewnętrznym, zawsze pozostaje złączony ze śpiewającym: ,,płótnem” śpiewaka jest jego ciało. Mimo że jest wytworem, śpiew nigdy nie przestaje być czyjąś czynnością. Dzięki temu może być modlitwą, a także stanowić integralną część liturgii.
Zbiorowy śpiew podczas mszy świętej ma znaczący wpływ na wiernych – buduje wśród nich poczucie wspólnoty Kościoła. Dzieje się tak dlatego, że słowa pieśni w rzeczywistości są modlitwą, wyrażaną za pomocą muzyki. Ludzie zjednoczeni w modlitwie, podczas śpiewania ku chwale Boga, to najpiękniejszy obraz pochodzący z kościołów w Polsce.
Jak uczy św. Tomasz, miłość wobec przedmiotu nieobecnego przybiera postać tęsknoty, a wobec przedmiotu obecnego – postać radości. Oba te elementy odnajdujemy w religijnym śpiewie.
Dzięki muzyce kościelnej dochodziło w ciągu wieków do licznych nawróceń, szczególnie wśród osób zdolnych do głębokich refleksji w muzyce.
Tłumy, tłumy serc,
Zagarnięte przez jedno serce,
Jedno serce najprostsze najłagodniejsze…
słowa Karol Wojtyła