Od starożytności chrześcijanie poświęcali budynki używane do kultu w sposób bardzo prosty. Dokonywało się to przez sprawowanie w nich Eucharystii. Wtedy bowiem najpełniej objawia się Kościół Chrystusowy, który uświęca wszystko mocą łaski Zbawiciela. Tak dzieje się i dzisiaj w każdej parafii, podczas poświęcenia kościoła. Bogate, starożytne i przepiękne obrzędy tej celebracji stanowią jedynie wyjaśnienie najważniejszego aktu, a będzie nim zjednoczenie się wspólnoty przy Chrystusie ofiarującym się Ojcu Niebieskiemu.
We współczesnej celebracji poświęcenia kościoła możemy wyróżnić kilka charakterystycznych obrzędów. Każdy z nich spełnia ważną rolę. Są to zatem: zgromadzenie wspólnoty Kościoła, oddanie budynku kościoła w ręce biskupa, Liturgia Słowa, przywołanie świętych patronów oraz modlitwa poświęcenia. Potem następują obrzędy, które wyjaśniają działanie łaski Bożej. Tak więc widzimy namaszczenie ołtarza i ścian kościoła, okadzenie, przygotowanie ołtarza do celebracji Eucharystii, zapalenie światła. Najważniejsze jednak jest sprawowanie ofiary Eucharystycznej.
Oto miejscowa wspólnota, pod przewodnictwem biskupa, oddaje Bogu i Kościołowi powszechnemu budynek kościoła, dostosowany do kultu katolickiego. Fundamentem celebracji jest oczywiście wiara wspólnoty gromadzącej się w tym miejscu. To ona skłoniła ich już wcześniej do podjęcia ofiar i wyrzeczeń związanych z budową. Teraz, zgromadzeni razem, pod przewodnictwem biskupa, wieńczą cały ten wysiłek oddając go uroczyście Panu Bogu.
W czasie poświęcenia kościoła dokonuje się przemiana. Najpierw jest to przemiana wewnętrzna serc uczestników i otwarcie się na działanie łaski Boga. Mury pozostają niezmienne, bo łaska Boża nie działa na mury i kamienie, ale na ludzkie serca. W rezultacie tej podniosłej uroczystości wierni otrzymują dar większej wrażliwości obecność Boga w ich życiu, dar Bożego pokoju i głębokiej radości, dar większego przywiązania do Kościoła i jego pasterzy. Budynek kościoła, chociaż pozostaje niezmieniony zewnętrznie, to jednak ze zwykłego budynku w krajobrazie miejscowości, staje się znakiem Bożej obecności i Bożego działania w danym miejscu. W ten sposób pomaga wiernym teraz i w następnych pokoleniach. Podobna przemiana dokonuje się w Eucharystii. Przynosimy do ołtarza nasz skromny dar chleba i wina, a po przemianie otrzymujemy pokarm na życie wieczne.
Po wyznaniu wiary odśpiewano Litanię do Wszystkich Świętych. Modlitwą tą wierni prosili wszystkich świętych o pomoc w celebrowaniu obrzędów. Następnie Ksiądz Biskup odmówił modlitwę poświęcenia kościoła i ołtarza, po czym namaścił i okadził ołtarz oraz ściany kościoła. Stanowiło to najważniejszą chwilę ceremonii. Po niej procesyjnie do kościoła wniesiono światło do oświetlenia kościoła i ołtarza, obrus do nakrycia ołtarza.
Na zakończenie bp Zbigniew Kiernikowski przekazał proboszczowi ks. kan. Aleksandrowi Siemińskiemu dokument konsekracji, który stwierdza, że kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kamiennej Górze jest „na zawsze oddany Bogu na Jego wyłączną chwałę”.
W tym dniu wszyscy powinniśmy zbliżyć się do Chrystusa i przyjąć go w Komunii świętej. Tak Chrystusowe światło ogarnie wszystkich, a budynek kościoła będzie promieniował Bożą siłą i nadzieją, które płyną z Serca Jezusowego. Będzie on niczym latarnia na wzburzonym morzu naszej historii.
Rzymskokatolicka Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kamiennej Górze 