Adwent

anio

Czas radosnego oczekiwania.

Modlę się za Kościół święty,
Za kapłanów i za wiernych,
Za ojczyznę i jej rządców,
Za rodziców i za krewnych.
Przez zasługi świętych Twoich,
Wspieraj Boże nas w potrzebie,
Obdarz łaską,
Wiary cnotą,
A po śmierci przyjmij w niebie
Dziesięć Bożych jest przykazań
Dziewięć chórów jest Anielskich
Osiem świętych błogosławieństw
Siedem sakramentów swiętych
Sześć stągwi wody w Kanie
Pięć ran cierpiał Pan
Cztery listy Ewangelisty
Trzech świętych Patriarchów
Dwie tablice Mojżeszowe
Jeden Bóg na niebie, a na ziemi Pan

Pierwsza niedziela Adwentu stanowi również początek kościelnego roku liturgicznego. Okres ten to czas oczekiwania i duchowego przygotowania się na świętowanie narodzenia Chrystusa.
Sam termin „Adwent” wywodzi się z łaciny, gdzie „adventus” znaczy tyle co „przyjście”. Okres ten został ustanowiony w Kościele w IV wieku, podczas Synodu w Saragossie w 380 roku. W VI wieku papież Grzegorz Wielki zalecił, by Adwent trwał cztery tygodnie. Okres ten niemal od samego początku miał mieć radosny wydźwięk (oczekiwanie na narodzenie Zbawiciela), jednocześnie jednak powinien skłaniać do refleksji i pokuty, dlatego ustalono, że kapłani będą nosić w tym okresie fioletowe szaty liturgiczne.
Adwent posiada swoją własną, charakterystyczną liturgię. Zwyczajowym nabożeństwem odprawianym w tym czasie każdego dnia są tak zwane Roraty, czyli Jutrznia. Nabożeństwa te sprawowane są na cześć Marii Panny i służą prośbie o przyjście Chrystusa. Odbywają się one najczęściej wcześnie rano lub wieczorem. Uczestnicy Rorat przynoszą ze sobą specjalne, zdobione lampiony, będące symbolem nadziei albo świece zwane „roratkami”. Opasane są one białą lub niebieską kokardą, odsyłającą do kolorów maryjnych. Kościół zaleca również wiernym uczestnictwo w rekolekcjach adwentowych i korzystanie z sakramentu pokuty.

Symbole Adwentu

1. Wieniec Adwentowy. Wieniec adwentowy to piękny symbol oczekiwania na Boże Narodzenie, stanowiący formę ludowej pobożności, wykonany z gałązek drzewa iglastego z czterema świecami, które zapala się kolejno w każdą niedzielę adwentu. Światło świec w wieńcu oznacza nadzieję. Zieleń stanowi symbol trwającego życia. Natomiast kształt kręgu symbolizuje wieczność Boga, który nie ma początku ani końca, oraz wieczność życia Chrystusa. Zaś całościowo wieniec adwentowy jest symbolem wyczekującego w miłości i radości Ludu Bożego.
Wieniec umieszcza się na wstążkach pod sufitem w domach oraz kościołach, bądź ustawia na widocznym miejscu, np.: na tacy na stole. Rodzina gromadzi się w każdy wieczór niedzieli adwentowej na modlitwę, zapalając przy zgaszonym świetle kolejne świece. Świece są zapalane w czasie modlitwy, wspólnych posiłków i spotkań. W Wigilię zapala się wszystkie świece. Coraz częściej w wiązance umieszcza się wtedy świecę Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom – wspólnego przedsięwzięcia chrześcijańskich organizacji charytatywnych.

2. Roraty- Adwentowe Msze święte. W czasie odprawiania Mszy św. roratniej zapala się dodatkową świecę, która symbolizuje Maryję. To Ona oczekiwała Mesjasza w sposób szczególny i w tym znaczeniu adwent to oczekiwanie Maryi, która czekała na Jego przyjście, kiedy anioł Gabriel zwiastował Jej, że pocznie i porodzi Syna.

3. Świeca Maryjna – Roratka. Jest to biała bądź żółta, wysoka świeca przewiązana białą lub niebieską wstążką i udekorowana zielenią, zapalana w czasie Mszy św. roratniej. Jest symbolem Maryi, która podobnie jak jutrzenka wyprzedza wschód słońca, tak Ona poprzedziła przyjście Jezusa.

4. Lampiony Adwentowe. Wykonane najczęściej z brystolu lub kartonu w formach czworoboków, wewnątrz umieszcza się świecę, która zapalana jest na początku Mszy roratniej. Dzieci zabierają je ze sobą idąc na roraty, aby rozświetlały mroki grudniowej nocy. Ten piękny symbol przypomina nam o konieczności zbierania przez cały Adwent dobrych uczynków, które rozjaśnią mroki grzechu w naszej duszy, aby wskazać Chrystusowi drogę do naszego serca.